Сабар
Са́бар (Ӏар. صبر — сатохар, гӀоарал), бусалба дин чухьа — моллагӀа декхараш токхача хана сатохар; де мегаргдоацачох юхаозавалар, баркал оалаш хилар да.
КъорӀан тӀа хьоахадаьд бусалба саг вахара халонашка гӀолла сабар долаш чакхвала везалга. Алхха сабардеш хинначара боаккхаргба толами АллахӀа къахетами дунен чухьа а Ӏаьхартена чухьа а. Сабар сагага мара хилац, малайкашкеи дийнаташкеи дац из. Мухьмад пайхамара (ﷺ) сабар ах дин да аьнна оалаш хиннад. Ва́харе хала дале а сабар долаш хила веза саг[1].
Белгалдаккхар тоаде
Литература тоаде
- Али-заде, А. А. Сабр // Исламский энциклопедический словарь. — М. : Ансар, 2007. — С. 674.
- Ṣabr / Wensinck A. J. // Encyclopaedia of Islam. 2nd ed : [англ.] : in 12 vol. / edited by C. E. Bosworth; E. van Donzel; W. P. Heinrichs & G. Lecomte[fr]. Assisted by P.J. Bearman and S. Nurit. — Leiden : E.J. Brill, 1995. — Vol. 8. — P. 685—687. (платн.)